3 yıllık evliyim 2 yaşında kızım var. Artık o kadar monotonlaştımki bunalmaktan bunaldım desem yeridir. Coğrafya öğretmeniyim ama atanamadım. Ücretli çalışmayı çok istiyorum ama evin işine çocuğuma kocama çalışmıyorken bile yetişemiyorum. Diğer taraftan artık dayanamıyorum psikolojim yerle bir. Kızım bana yapışık gibi yaşıyor bensiz uyumaz yemek yemez. Kocam elinden geldiği kadar yardım etmeye çalışıyor ama yine de bazen yetmiyor. O boşluk hissi,kendimi değersiz hissetmem hatta bu aralar kendimi çirkin hissetmemi durduramıyorum. Bireysel olmayı çok özledim. Yeri geliyor afedersiniz tuvalete bile giremiyor insan... siz olsaydınız ne yapardınız? Çalışır mıydınız yoksa evde olmaya devam mı ederdiniz?
