Gecenin bu saatinde yapayalnızım ve birileriyle dertleşmeye çok ihtiyacım var

Question

Saat 4. Bebeğimi uyuttum saatler önce ama uyuyamıyorum. Kaç gündür böyle. Uykusuzluktan perişan haldeyim ama düşünmekten uyuyamıyorum.

Aslında Allah'a şükür büyük derdim yok. Ama işte buhran içindeyim. 3 ay oldu anne olalı. Kizimi çok seviyorum. Ona bir şey olacak korkusundan nefes alamiyorum bazen. Özellikle doğumdan sonra evliligimde ciddi sorunlar oldu. Toparlayamadik. Az önce eşimle yatağın iki ucuna sirtlarimizi dönerek yattık. Sarılır diye bekledim bunu çok istedim ama yapmadı. O kadar ihtiyacım vardı ki diyemedim de.

İçimde cinsel istek de yok. Eşime karşı değil hiç yok yani. Kendimi onun için zorluyorum çünkü başka şekilde ihtiyacını gidermeye çalışıyor. Ama öyle kendimi zorluyorum bir görev gibi yapıyorum ki bazı şeyleri canım acıyor.

Kendime ayıracak zamanım yok. En basit kişisel temizlik işleri bile bir yük. Bebeğim ağlamaya başlıyor işi asla tamamlayamiyorum. Her şey yarım yamalak. Saçlarım keçe gibi. Hamilelikte kalan çatlaklar vücudumda sanki kurumuş topraktaki susuz çatlaklar gibi. Dokununca öyle kötü hissediyorum ki. Eşimin yanında üstümü bile değiştirmek istemiyorum. Hele dokunmasını o çatlakları hissetmesini hiç istemiyorum. 

Ailem uzakta. Eşimin ailesinin bir faydası yok. Geçen hafta annesine bebeği bırakıp sadece 20 dakika kendime zaman ayırdım. Sadece 20 dakika. Sonra harıl harıl aradı çocuk durmuyor gel artık diye. 3 ayda kendime ayılabildigim tek 20 dakika. O da burnumdan geldi.

Arkadaşım kalmadı. Zaten iki yüzlü insanlar beni yordu. Birinin arkasından konuşup yüzüne gülen saçma sapan insanlar. Çalıştığım yerde aralarına karisamadim. Dedikoduculuklari, çıkar ilişkileri, samimiyetsizlikleri yüzünden. Gitgide yalnız kaldım. Derdimi anlatacak bir arkadaşım kalmadı. Eski arkadaşlar uzaklarda farklı şehirlerde. Herkes kendi derdine daldı. Bir başımayım. 

Evimizden de çıkarılıyoruz bu arada. Küçücük bebekle 40 derece sıcakta ev arıyoruz. Ailelerden yine destek yok. Ayda bir bebeğe 200 tl harçlık ve vah vah kıyamam lafları. O kadar. Tek maaş. Her şey pahalı. Şu telefonun İnterneti dışında hiçbir lüksüm  yok. 2 tane tişörtüm kalmıştı giyebildiğim. İndirim defolu falan derken 4 tane daha aldım geçenlerde. Bayramda yeni kıyafet almış çocuklar gibi mutlu oldum. 

Su an karanlık bir odada ağlayarak yazıyorum bunları. Okuyan ve beni anlayan olur mu bilmiyorum. Aslında daha yazmak istediğim çok şey var ama yeterince uzun oldu.  

Doğum sonrası depresyondur belki geçer gider. Her sey geçer. Ne dertler var dünyada. Dermansız dert vermesin Allah. Ama yine de insanın yüreği ağırlaşıyor bazen. 

Answer 1

Allah yardımcın olsun.hayat şartları zor gerçekten. Keşke çocuğu bi bkiciya fln bırakıp çalışma imkanınız olsaydı.ev hanimligi cidden zor hem maddi hem psikolojik olarak.

Şimdilerde hamilelik nedeniyle evdeyimde hem esin kaprisi suratı vs ev hanimligi zor ya. Kimseye yaranamiyorsun.biraz sosyalleşmek ihtiyacın var bence

Answer 2

Cogu gitmis azi kalmis canim sabret. İlk bes ay biyle insan insan gbi yasayamuyir . Öluden rek farkim toprak ustunde olmK. Bis yere nefes alip vererek gunlur geciyor. Bes aydan sonra yere kiyarsin bebek yuvarlanmaya donmeye calisir eline bisey ver kemirir artik bez kitap falan. Uykularinbirazdaha duEne girecek 4 atdan sonra. Hendine bakabilecek firsatin olur.  Ben kendi sefilligime oturup agliyirdum ne haldeyim bukadar ezik sefil sefalet yasamak agirima gidiyordu. İkinciye kazayla hamile kaldim kizim 6 yasindaydi okDR eahatlMistim ki tum eziyetler bitmisti 4 yasindan sonra minik insancik oluyir oyle eziyeti derdi yuku kalmio cocugun. Tam rahata ermisken tekrRdan ayni seylwei ySayacak ilmak hamile hLmis olmak inanilmaz agirima gidiyordu kendime acidim baya uzunca bi sure .  Doktor gderdik kendime acirdim eskiden rahat eahat sira beklerken artik bebekle eziyetlw piapia pia ee ee ee. Sacma sapan hoplama Ziplama aglama zirlama seklinde aieami gelae de bitawde iaimi eve Tsam kendimi seklindeydi. Bi sure ainra farkettim ki artik kendime degil baskalarina aciyorum. Bes alti aylik ilunca bebek. Doktorda yeni dogum yapanlari yada ufak bebegi ilanlara vah vah vah allah yardimciai olsun deyip baskalarina aciyorum hamile gorunce vah garibim ne eİystler ne cileler beklior seni diye hamilelere aciyirum. Sinra farkttimku ben acinacak durumu atlatmisim artik) snra kndime gldim silkindim bi toparladim iyi kotu mecbur yasamaya calisuyirum olu topragini silkinip atmak gerek artik diyerek toparladim

Answer 3

Bence insani encok yoran hamileyken herseyin cok iyi gececegi hayali ama gercek hayat oyle degil cocuk buyutmek,o çocuk büyürken herseye yetismek ,zaten okadar zorki ve eger bu surecte insan yanliz kalirsa dahada zor ama sunu soyleyebilrimki geciyor gercekten geciyor bence esinle konusmalisin ona icindekileri buraya anlattigin gibi anlat ona ihtiyacin oldugunu eminim seni anlayacaktir 

Answer 4

Sana kendimi anlatıyım biraz ben Antalya'da yaşıyorum ama memleketim Konya yani bütün ailem Konya'da ben yanlızım burda bundan 4 sene önce birgün eşimin telefonu çalıyo bi bakıyoruz babam kaza yapmış paldır küldür Konya'ya gittim ve babam sakat kaldı bir yıl yatti benim annem bir yıl babama baktı sonra,çok sevdiğim anneannem vefat etti sonra 5aylik hamileyken bebeğimi kaybettim bağıra bağıra doğurdum onu üstelik yaşıyordu ve benim yüzümden di.sonra yeniden hamile kaldım tam herşey yoluna girdi birazda olsa derken yine erken doğum riskiyle 3 ay yattım ve annem baktı bana sonra bebek doğdu ve kolik bi bebekti hiç uyumuyo sürekli aglıyo du ve ben uykusuzluk tan ağlıyodum artık sonra tam oğlum 6 aylık oldu herşey yoluna girdi biraz düzeldi derken bir Sabah hayatımın şokunu yaşadım tlfonum çaldı annem hasta ve doktorun yanındalardi kiz kardeşim bütün konuşmaları dinletti bana Annem benim her zorluğumda yanımda olan tek desteğim tek dostum arkadaşım olan meleğim 4.evre kanserdi ve doktor üzgünüm çok fazla ömrü yok dedi dünyam başıma yıkıldı iki yıl gitmediğimiz hastane şehir doktor kalmadı ve ben kucağımda 6 aylık bebeğimle elimden geldiğince Annem in yaninda hastanelerdeydim hep, her anına hergün annem in nasıl yok olup tükendiğine şahit oldum ve benim annem daha 52 yaşın da idi birgün yine Konya'ya annem i görmeye giderken yolda aldım vefat haberini dünyam başıma yıkıldı otobüste neler yaşadım hatırlamıyorum bile ve en değerli varlığımı ellerimle yıkadım öptüm pamuklara sardım onu ve bitmişti gitmişti artık yoktu dünyam yıkılmıştı başıma bide bu yetmez gibi Annem in vefatının ikinci günü eşim dövmeye kalktı ve ben 14 yıllık evliliğim de sürekli şiddet gören biriydim bunların üzerine bide işsiz sorumsuz sürekli şiddet gösteren bir eşim var neden boşanmıyosun diyo herkez kızıyo bana ama benim gücüm yok ki ben yeniden başlamaya yeniden yaşamaya, bıraktım vazgeçtim herşeyden Rabbim e sığındım çocuklarımı büyütüp bir köşede sessiz sedasız bu dünyaya veda ediceğim günü bekliyorum yani arkadaşım hayatta çok büyük acılar var yaşadım tattım ben bir çocuğu simdi kalk bi abdest al ve  Rabbim e sığın Rabbim sen başka kimsede çare yok, Rabbim yüreği yanan herkezin yüreğine su serpsin ferahlık versin inşallah..

Comments

Allah razı olsun cnm Pamuğum bir tanem annem Safrayolu kanseri idi sinsi bi türdü farkedildiğinde heryerini sarmıştı.evet eşimden ayrılma şansım var ama benim yeni düzene yeni bi hayata başlayacak gücüm yok yorgunum çok yorgunum

---

Asla kimseyi üzmek istemem canım ama İnan herşeyi geçtim ama annemsizlik beni bitirdi farkındayım yok oluyorum inan hergün ağlıyorum çok özlüyorum alışamıyorum yokluğuna

---

Alışmak zorundasın çocukların için kuzum :( hayat acımasız işte doğuyoruz türlü türlü zorluklar çekip ölüyoruz ve yıllar geçiyor sanki dünyaya hiç gelmemiş gibi izimiz dahi kalmıyor. Böyle gereksiz bir yer işte.

---

Evet dünya okadar boşmuş ki bunu Annem gidince daha iyi anladım Annem gözümde sanki ölümsüz gibiymiş gidişi beni derin uykudan uyandırdı inan,şuan birazda olsa ayakta tutan çocuklarım biri 3 diğeri 13 yaşında onlar kendilerini bi kurtarsin dünya umrumda bile değil artık dünyayı hiç sevmedim ben galiba dünyada beni sevmediki bunları yaşadım, hala sınavım bitmiş değil inan artık her güne korkuyla uyanıyorum yine neolucak yüreğim yine nasıl paramparça olucak diye sabah sabah kafanı şişirdim kusura bakma neolur

---

Yok canım olur mu öyle şey. Çok şükür çocukların büyümüş artık kendine vakit ayır işe gir kursa git ne bileyim çevre edin gez çalışmakta insana çok iyi geliyor.