Kızlar üç yıllık evliyim ama her şey o kadar normal ki artık çok sıkılıyorum sanki ruhum daralıyor eşimin ailesiyle birlikte oturuyorum zaten bu yüzden hiçbir zaman kendi kararını veremiyorsun eşimin işleri çok yoğun bir yere gidemiyoruz doğru düzgün ben deseniz zaten iş güc Cook kizim var iki yaşında ama onunla bile ilgilenmedim hiç küçükken de sürekli temizlik takıntım var ve evde kalabalik olunca sürekli temizlikle geçti günlerim kaynanam ben bakarım kızına dedi ama bakmaktaki amacı cizgifilm açmak oldu şu an kızım iki yaşında 50 kelimesi var sadece cümle de kuramıyor ve cok öfkeli hırçın bir bebek bende yine kendimi suçluyorum iyi ilgilenemedim diye okul okuyorum bir taraftan ona çalışmaya çalışıyorum kızlar ailemle ilişkilerim de iyi değil annemle babam ayrılmış küçükken ikisi de farklı yuva kurmuşlar yani kafamı dinlemeye falan da gidemiyorum kesinliklee ama üzerimde bir ağırlık var her şeyi zorla yapıyorum kızıma bile bakarken zorlanıyorum ağlamak istiyorum sürekli bir de tam konuşamadıgi için çok üzülüyorum kendimi yiyip bitiriyorum yani konusuyor ama sanki yaşıtlarından çok geride gibi hissediyorum birde surejli kendini yerlere atıyor çok inatçı anne baba dede nene aç ağaç mor pembe 1 2 3 4 5 6 10 gel kalk bak kaç dön düş in iç Pepee mama saç göz Kaş el ayak top su çiçek çimen balon yağ Yağmur balon vb şeyleri söylüyor ama cümle yok çok uzun yazdım hakkınızı helal edin ama böyle işte sanki ruhum daralıyorrr gibi hissediyorum bakara suresi falan da okuyorum dinliyorum ama bilemiyorum işte