Oğlum 36.haftalıkken normal doğum ile 3 kilo doğdu yani iki kez de topuk kani alindi o zaman çıkmaz mıydı ki yani bizi arayıp herhangi bir şey söylemediler ilk 2 ay uzun süren sarılığı oldu ilk 4ay sağarak biberonla içirdim sütümü sonra ebemizin desteğiyle kendi emmesine bıraktık şuan 1yaşında ve hâlâ emiyor çok meme reddi yaşadığımız zamanlar oldu şuan mesela dişleri çıktığı için acayip ısırıyor ama pes etmiyorum azimle emme konusunda bu günlere geldik ömrümüz var ise bi sene daha emer.
Gözlerinde heteroktomi var bi gözü mavi diğeri kahverengi mavi olan yeşile döndü 6.ayindan itibaren tam 4kez bronşiolit oldu iki kez zatüreye çevirdi ve bi kerede el ayak ağız hastalığı geçirdi tırnakları dökülüyor şuan. Geceleri soğuk terliyor bi bakiyorum buz gibi olmuş göğsü.
Alerji uzmanı verem savaşa yönlendirdi ppd testi yaptırdık üç gün sonra gelin dediler bugün testimiz negatif çıktı elhamdülillâh verem değil. Ter testi yapılacak tam iki aydır testi yaptirmak istiyoruz kit yok , randevu yok diyorlar bugün 2 Ocak tarihine randevu bulabildik. Siz den duâ istiyorum İnşaAllâh sonucunda kistik fibrozis çıkmaz. Çıkma olasılığı bu taploya bakarak çıkmamasından daha yüksek.
Yâ her anne gibi ben evladımı çok seviyorum onun en ufak bi acıyı çekmesini dahi asla istemiyorum, onun bir nefesi için cânımı veririm. Ama o daha çocuk yâ ben hava maskesiyle hava verirken o hava çıkan deliğe hava tüpünü bi sokup bi çıkarıp deliği tıkayarak oynamak istiyor :) daha hiç bir şey bilmiyor küçük bi kaşif küçük bi astranot. Onunla o kadar çok hayalim var ki belki bizim için basit olabilir ama bi çocuk için annesinin evadan yaptığı roketi duvara yapıştırması çok mükemmel bir şey sevgiyle şevkatle büyüsün güzel bi kalbi olsun kimseyi kırmasın istiyorum, annesi roket nerde değince küçük parmağıyla göstermesinin verdiği mutluluk dıgıdık dıgıdık değince hoplayıp zıplayıp atına gitmesi onu çekeleyerek getirmesi üstüne oturtunca nihaha diye taklidimi yapmasi bunlar dünyanın en güzel şeyleri.
Nerde bi hasta çocuk görsem veya duysam Allâh ım sanki kendi evladimmış gibi içim yanıyor. Bilmiyorum anne olduğum icin nörobiyolojik değişikliğe mi uğradım yoksa insan mı oluyorum. Adımız şanımız insan ama insan olmak, olabilmek çok başka bir şey ve çok sabır gerektiren, kâmillik derecesine ulaşmak lazim ki insan olabilelim.
Bu sene herkes evlatları ile imtihân oluyor, herkesin çocukları hasta, herkes nebulizatör alıyor evlerine. Rabbim tüm evlatlarımıza şifâlar ihsân eylesin. Herkesin evlâdı İnşaAllâh sağlıklı ve sihhatli şekilde nefes alır. Her geçici olan şey gibi bu zor günler de geçer İnşaAllâh. Allâh 'tan gayri sığınacak limân yok , Allâh'tan gayri gidicek menzil yok. İnançımız hep bu yönde lâkin imtihân çok zor geliyor. Sürekli İnşirah okuyorum diyorum mevlâm aç göğsünü yavrumun genişlet darlanmasın güzel güzel nefes alabilsin..
Öyle işte yazacaklarım bu kadar şuan hırıltılısı çok yoğun şekilde var uyuyor arada uykusunda gülümsüyor sanırım gün içinde yaşadıklarını görüyor.