Her zaman şunu diyorum. Kendi annen değil, hiç bir zaman sana annenmiş gibi muamele yapmayacak. O zaman takma. Evet bende üzülüyorum yıpranıyorum. Artık kendi çapımda yukarda anlattığım gibi çözüm buldum. Çok şen şakrak biriydim. Nişanlanmadan önce. Sonra durgun, üzgün biri oldum. Psikolojimi bozma noktasına geldim. 3-5 kendini bilmez için ben neden bu hale geliyorum ki diye sordum kendime. Ben artık başka bir ben oldum. Baktım diplerde bir ben var. Yavaş yavaş onu kendi haline çekmeye çalışıyorum. Simdilik başarılı oldum. Ama eski kıpır kıpır halim de yok. İkisinin arasındayım. Hala yaptıkları haksızlıklar aklıma gelince ağlıyorum. Yapacak bir şey yok.