Kızlar ben hiç huzurlu bir ailede büyümedim bütün ablalarım sorunlu sıkıntılı ablaları annemin sözünü dinlemez onu üzer dışarı çıkar saatlerce gelmezlerdi benim öyle bir sorunum yoktu hep dizinin dibinde ne derse yapan sözünü ikiletmeyen kızı bendim gelin görün ki ezilende hep bendim ablalarım ne yaparlarsa yapsınlar annem onlara iyi bana hep mesafeli davranırdı her iki ablamda kendi istedikleri kişiyle evlendiler annemin istememesine rağmen bende birini sevdim çok iyi biri annem katiyen evlenemezsin Afgan biri var adı arif zamanında elemanımızdı onunla evlendiricem diyordu bende dayanamadım kaçarak evlendim 4 yıl oldu bütün ablalarım konuşuyor benimle bir sıkıntımız yok ama annem hala konuşmuyor umurunda da değilim belli ki çünkü kardeşimle haber yolladım sen artık konuşmak istesende ben asla konuşmican diye umursamamış bile 2 yaşında bir kızım var bende anneyim ama o nasıl dayanıyor anlayamıyorum gerçekten beni neden istemiyor neden konuşmuyor bilmiyorum ve geçen bu 4 yılda yapmadığım kalmadı konuşmak için çok şükür eşimle aramız çok iyi kalbimi hiç kırmaz ama annem durumu kabullenemiyor hala antalyadan ablamlara geldim anneleriyle topluca görüntülü konuşuyorlar bende kimsesiz gibi şuan bunları yazıyorum herşeyi içime atıyorum eşime bile anlatamıyorum size anlatmak istedim annem benle konuşmak istese bile artık ben onunla konuşmak istemiyorum ona karşı içimde çok büyük bir nefret büyüttüm bu elimde olmayan bişey bütün kızlarının derdine koşan bana niye bir adım atmaz anlayamıyorum