Hatırlayanlar olacaktır. 21. hafta da suyum gelmişti ve bebeği aldırmaya kıyamamıştım canımı tehlikeye atmasına rağmen. 24+5 de doğum yapmak zorunda kaldım sezaryenle ve bebeğim tam 18 gün yaşayabildi. Geçen hafta bugün 01:58 de vefat etti benim minik kuşum. Çok ağladım çok üzüldüm. Onu kucağımda eve getirmenin hayalini kurarken tabutla toprağa götürdüm. Sanki zaman geçmez oldu. Benim için zaman dursa da hayat devam ediyor. Ve gün geçtikçe duruma alışıyorsun. Acın devam ediyor hiç unutmuyorsun ama gülüyorsun da. Teselli sözcükleri duymak için yazmadım. Evladını kaybetmiş bir anneyi hiçbir kelime teselli etmiyor. Sadece acımı paylaşmak istedim. Bana hep üzülme yeni bir bebek yaparsın dediler böyle teselli etmeye çalıştılar. Unuttukları bir şey vardı. Elbette ikinci çocuğumu da çok severim ama her çocuk özeldir. Hiçbiri Arel Arda'm gibi olmaz. Onun boşluğunu doldurmaz, unutturmaz. Bir saat sonra bize de ne olacağını bilmiyoruz ya da yakınlarımıza o yüzden vaktimiz varken bol bol sevelim, sarılalım.
Ah kuzum benim içimi acittin rabbim sabır versin
1,491,319 soru
24,370,161 cevap
347,961 kullanıcı
Lütfen şikayet nedeninizi seçin:
Yüklemek için tıklayın