Günaydın herkese. Benim o zamanlar çok samimi olduğum bı kız arkadaşım vardı. Annem çok titizdir salona kimseyi sokmazdi hala öyle ama yapabileceğimiz bir şey yok malesef bı de bana çok bagirirdi döverdi arkadaşlarımın yanında. Biraz önce lise arkadaşımla konuşuyorduk. Annen hala aynımı salona kimseyi sokmuyomu dedi güldü bende değişti falan dedim ne de olsa annem biri ona kötü bişey deyince üzülüyorum. Ben hep arkadaşlarımin evine giderdim onlar bizim evimize hiç gelemezdi çünkü annem kabul etmezdi. Hatta bı gün arkadaşımı eve götürdüm diye onun yanında bana bağırdığı için bende benim annem üvey demiştim. Geçmişte yaşadıklarım beni çok yoruyor aklıma gelince hem ona üvey dediğim için vicdan azabı çekiyorum hem bana yaptıkları için ona kızıyorum. Sizinle paylaşmak istedim