Kizlar eşim şehir dışında calisyo malum borçlar yüzünden..Ben evde 2 yaşında ki kızımla tekim yani yaklaşık 9 aydır böyle gelir ayda iki üç gün kalır gider bayramlarda biraz fazla kalır..Bu bayramda fazla kaldı hersey cok güzeldi kızımda asiri mutluydu..Allah can sağlığı versin bunada şükür ama bn her gelip gidişinde oturup cocuk gibi ağlıyorum...bazen kendime kızıyorum nedir bu halin yeter artık 30 yaşındasın cocuk musun alış artik 1 sene oldu nerdeyse falan diyorum kendi işimi bebeğimin bakımını falan hepelhamdürillqh sorunsuz yaparım lakin bunu aşamiyorum kızlar .yalnızım burda kimse yok annem.babam memlekette hep kardeşler uzak ..kizimi hep tek büyüttüm kış boyu hastaladi hep tek savaştım ...Ben bu durumu nasıl âsabilirim neler yapabilirim..hep içimde korku kaygı endişe varbuda bnde mutsuzluk oluşturuyor...burda görüyorum hep salgın hastalık var bebeklerde bu sene şansa bu hastaliklra bitmedi zaten..kizim bir ay oldu ishal salgini gecrdi yine bir boğaz enfeksiyonu varmis galiba düşmeyen ateş simdi diyorum kizim hasta olsa naparim tek başıma arayıp alo gel diyebileceğim bir kisme yok ..peki bn bunun üstesinden gelemezmiyim ne zorluklar yaşayan kadınlar anneler var ben neden aşamiyorum bunu .geçmişime baktığım da aslında hiçte kay bir hayatım yokmuş zorluklar atlamışım lakin buna neden gücüm yetmiyor