Ben artık takip etmiyorum kimseyi. Herkesin hayatı farklı. Ben nasıl onlara inanmıyorsam bana da inanmazlar tuvalete gidemiyorum yemeğimi yapamıyorum yiyemiyorum dersem. Şimdi 1 yaşından geçti yürüyor artık. Insanlar daha rahat edersin demişlerdi. Ama nerede. Yemek yaparken ayaklarına yapışıyor, esofmanimi çekiyor. Korkuyorum kafasına bisey düşecek bisey dökülecek diye. Gündüz de ben yanında yatmazsam her 10 dk uyanıyor. Ellerim bulasik oluyor hep yıkayıp gelince ellerim soğuk oluyor, kıza dokununca uykusu kaçıyor rahatsız oluyor. Ellerimi ısıtama kadar da acele ettiriyor. Geceleri de aynı, yani kızım uyursa biseyler yapıp hazırlamak istiyorum. Uykusuz kalırsam migren oluyorum . O yüzden boşver insta momlari. Kendileri yapabiliyorsa Maşallah. Allah hepimize sabır versin.