Hayatımın en zor zamanlarından biriydi. Hâlâ kendime gelemedim. Oğlum var 2 gün sonra 7 aylık olacak. Bir tane de 2 buçuk yaş kızım. Oturma odasında yerde oynuyorlardı. Ben bebeğin ağzına götüreceği her şeyi topladım. Öyle zannetmişim gerçi. Hastayım bir kaç gündür. Sabah daha 7 buçuk 8 gibi falandı.. Uyuyakalmışım. Gözümü Bi açtım oğlum boğuluyor. Öksürmeye nefes almaya çalışıyor. Hemen kucağıma aldım. Böyle durumlarda soğukkanlı olup ne yuttuysa alırım boğazından. Ama bu sefer yapamadım. Bu sefer ağzında değil boğazına kadar inmişti.
Bunu yutmuş. Bu nerden geldi nasıl geldi bilmiyorum. Çok eski bir şeydi zaten. Parmağımı soktum boğazına. Çıkaramadım. Ters çevirdim hemlik yaptım. Çıkmadı. Çocuk elimde gidiyordu resmen. Tekrar elimi attım boğazına. Düğünün işaret parmağımla ulaşamadım buna. Bayağı zorladım ben yukarı çektikçe bir yere girer gibi oldu. Bilmiyorum pek bilgim yok soluk borusu mu var orda bilmiyorum. O geldi aklıma daha kötü olur dedim bıraktım. O ara 112 yi aradım. Onlarla konuşurken yine hemlik yaptım. Yine çıkmadı. Tam bana yönlendirme yapacaklardı, yine attım elimi boğazına ve çıkardım. Çıkardım ama nasıl çıkardım hiç bilmiyorum. Hep kan oldu her yer. Çocuk ağlamaktan helak oldu. Sağlık ekibi geldi. Onları beklerken burnundan da kan gelmeye başladı. Direkt hastaneye gittik kontrol ettiler bir şeyi yokmuş sadece fazla tahriş olmuş. Aklım yerinden oynadı. Bütün emeklerim bütün hayatım ellerimde gidiyordu. Çocuğumun bakışını unutamıyorum. Bi dalgınlık sadece. Allah korudu. Allah bir daha yaşatmasın. Hâlâ kan duruyor üstteki fotoğrafta. Bunu buraya neden anlattım bilmiyorum ama biraz olsun kafam dağılsın dedim