90larda karı koca öğretmen olan bir çiftin kızıyım. üstelik babam dersanede çalışıyordu. o zaman dersane öğretmenleri, devlet öğretmenlerinden 5-10 kat fazla maaş alıyordu. küçük bir şehirde standartların fazla üstünde bir yaşantımız vardı.
3 kız kardeş, birbirimizin kıyafetlerini giydik. kuzenlerimizin kıyafetlerini giydik.
bi amcamın durumu yoktu, garsondu. amcamın kızı gitmezdi, istemezdi. başkasının eskisi derdi. aşağılık kompleksi vardı.
şimdi yeğenlerimden kalan kıyafetleri giydiriyorum çocuğuma. tertemiz montlar, ayakkabılar, elbiseler. kendim de kıyafet alıyorum. ama bu kıyafetler sayesinde kışın bebeğime atlet dışında hiçbir şey almadım.
arkadaşlarım da veriyor ben de onlara veriyorum. 1 kıyafeti 4-5 çocuk giyiyor en az benim bildiğim.
dolaptan da ürün alıyorum.
hiç gocunmuyorum. gidiyorum o paraya ya başka bir ihtiyaç alıyorum ya da kızımın adına yatırıyorum.
artık kendi kendine yemeye de çalıştığı için giydiği kıyafetler gerçekten haram. yemek yerken nerde eski kıyafeti var onu giydiriyorum.