Bebeğin doğduğu zaman benim ailem ve eşimin ailesi bebeğe bakamayacagimi bana hissettiyirlardi üstüne bunu dile de getirdiler şuan evimde ben tek bebeğime bakıyorum ev işi yemek derken kendimi hala yetersiz hissediyorum bütün gün evdeyim ve bir oda da bebeğimle vakit geçiriyorum çok yanlızım eşim memur ve benim bir tane bile arkadaşım yok bildiğiniz ot gibi yaşıyorum bir eşyadan farkım yok ben çok yoruldum bu gece de büyük bi tartisma yaşadık ben bebekle bu kadar vakit geçirirken bana başarısızsin bebeği uyuyamadin dedi bende o tartsima sırasında bir kaç kere kendine vurdum ve hiç iyi hissetmiyorum kendimi değersiz ve işe yaramaz biri olarak görüyorum halbuki kendini seven biriyim ama ben eve de kalamaya dayanamıyorum yanlız olmaya binamızda asansör yok bebek arabasıni indirecek kimsem olmadığı için yuryuslere çıkamıyorum ben çok yorgunum hayatın hiç bir anlamı kalmadı ne yapmalıyım ben iyi olmak istiyorum?