Canım ben tam hatırlamıyorum ama hemen hemen 1 yılı bulmuştu ilişkiye girmemiz. Eşim boşanmak bile istedi ilişki olmuyor diye. En sonunda destek aldık. Muayene oldum ve bir sorun çıkmadı . Psikiyatriste yönlendirdi. Doktor ilk beni dinledi. Neden birlikte olamiyorsun dedi açıkça söyledim zevk almıyorum işkence gibi geliyor bana kasılıyor . Kasıklarım patlayacak gibi oluyor ve baslamadan bitiyor dedim. Kadınlar erkeklerden daha çok zevk alır senin istekli olman lazım eşinle mi sorunların var dedi kadın. Bende başladım anlatmaya eşim sevgi vermiyor sürekli annesini dinliyor. Aramızda özel diye birşey yok annesi herseyimizi biliyor ben annesiyle evliyim gibi hissediyorum onu eşim gibi görmüyorum. Kuzenine yazmış benim niyetim Funda'ya darbe vurmak diye. Darbe vurmak isteyen koca mi olur hayat arkadaşımı olur? Düşmanım o benim evlendigim günden beri mutsuzum onunsa tek derdi benim dertlerim mutsuzlugum duygularım değil. S...kinin derdi . Kadın bile afalladi. Çok ofkelisin dedi. Çünkü mutsuzum mutsuzken kimseyi mutlu edemem dedim. Sonra eşimi çağırdı teke tek gorsmeler oldu. Sonra ikimizle birlikte konuştu. Eşime bakarak kadın sevgiyle var olur dedi. Vajinismus bir hastalık değil ilaçla tedavi edilemez . Kadın kendini güvende hissetmediği zaman bir zarar gelicegini düşündüğü zaman beyin kendini kitliyor. Karsisindaki insanı bloke ediyor yani yok sayıyor. Eşinizde şuan bu durumu yaşıyor size karşı. Sizden beslenememis sevginizden , güzel sözünzden. Size karşı kendini tamamen kapatıp sizi yok sayıyor beyin dedi. Sonra egzersizler verdi bana ben pek yapmadım. Eşimle yaşamak istemiyordum bu tür şeyler . 2 kere bosanmadan döndük. Adam olmayacağını düşündüm. Ama sürekli kadinligima laf etmeside ayrı üzüyordu beni. Kadınlık yapmıyorsun boşanmak istiyorum hiç kendimi evli gibi hissetmiyorum. Senin yüzünden erkekliğim biticek diyip duruyordu. En sonunda herkes yapıyor ben niye yapamıyorum ya diyip kendimi cesaretlendirdim. Bu arada doktor iliski esnasında ne dusunuyorsun dedi ertesi gün ne yemek yapacağımı dedim. Kendimi gaza getirdigim gün başka birşey düşünmedim o bu şu yapiyorsa bende yapayım dedim ve yaptım. Ama sonradan yine ağrılarım oldu. 5 yıl olacak evleneli ve 10-15 kere anca iliskiye girmisizdir. Eltim anlatıyor eşime yanaştım şunu yaptık bunu yaptık diye. Hayret ediyorum nasıl yaşıyor insan diye. Babasız büyüdüğüm için sürekli kendimi korumam gerektiğine inandım. Erkek gibi oldum . Belki onunda psikolojik travması olabilir bende bilmiyorum cnm. Kesinlikle ilk madde olarak kafanı dinlemeni tavsiye ediyorum. Bu durumu stres yapma olmuyor diye. Olmasada dünyanın sonu değil. 2 yıldır ilişkiye girmiyorum eşimle. Aldatsa bile umrumda değil. Bende aşk sevgi saygı kalmadı nankör bu adam değişmiyor degistiremiyorum. Degistiremiyorum diyede kendime zarar vermiyorum ya aldatirsa yaa boşanmak isterse gibi. Kendisi bilir. Hayatı yaşamaya geldim ben onun ve ailesinin laflarını dedikodularını çekmeye değil. Ayy anlatırken bile sinirlendim. Destek almak istiyorsan alabilirsin tabiki canım. Ama esininde destek olması lazım sana karşı nasıl bilmiyorum ama benim eşim pek destek olmuyor olmuyor yaa olmuyor diye bağırıyordu evde. Ve şunu düşün . Vajina esnek yapıda ordan bebek doğuruyor o kadar esneye biliyor. İlişki esnasında o yüzden zorlanmam gözümde büyütüyorum diye düşünmek iyi gelebilir. Ben bu şekilde dusununcede aa evet çok mantıklı doğru düşünüyorum demistm kendi kendime :))